Malatya Şiiri - İsmail Kocakaplan 2

malatya
seni tanımak
hiçlige yol alan girdabın derin kıvrımlarıdır
kapılmak
kaybetmektir kendini ufuklarında
vazgeçilmezliğin
bir nikotin bagımlısı gibi her gün sende doğmaktır
malatya beni sana baglıyor
ve sokaklarında gezdiriyor avarece
malatya umutlarımı ve hayallerimi
simsiyah gözlere vurgun edip dipsiz zindanlara saldı
nasılda bağlanmıştımki çözemedim bu esrarlı dügümü
her sokağında bir korku bir ölüm gizlemişti aslında
bana sundugu sevda ne kadar degerliydiki
ben hala avuçlarındaydım
malatya garında avare bir yolcu
durmaksızın yalvarıyor giden her tirenin ardından
yıllar önce bir siyah gözlerin agına yakaladıgı yolcuyu
durmaksızın vuruyor her bir yana
malatya kaderim
bekle ey kara tiren bir gün bende gelirim
seneler kozamdan cıkmak için kafi
ve sevda herşeye kafi
duydumki vamışsın birine
elin olamazsın kaysı kız
önce bu şehri yakarım
ikimizide bu ateşe atarım