Makroskopik Foton Soğurucu

Bulutlar kopar ve Ay ışır.
Zaten falezin yamacında açıktayızdır.
Ellerim sana bir şeyler anlatır;
Nereye tersi değerse değsin yüzün yukarıyadır.

Önce önümde, kristalden ten rengi bir aynaya Ay çarpar,
Yansıması yamacın altındaki evleri, gökdelenleri aydınlatır,
Değdiği toprakta çiçekleri evlendirir, erken açmaya kandırır.
Bahar geldi sanılır camdan, yatağından çocukları uyandırır.
Genç erkek ve kadınları alevlendirir, geceyi giyenleri utandırır.
Bir an gelir; ışık gövdede birikip can vermeyi aşmıştır:

Artık göze değse kör, kurt'a yaban, can almaya başlamıştır.
Merhameti aleve dönüşmüş, renkleri kırmızıya çalmıştır.
Avcının işini bozmuş, gelinciğin sütünü kesmiştir.
Böyle ince bir çizgiyi bilinmez hangi cüret zorlamıştır.
Yalnızca zelzelemiz dolunayda ala aydın büyüyü yaratmıştır.
Kürenin kendi gölgesinde güneşten tek haber...

Karnının üzerinde elim, iç içe geçmiş iki sonsuz daire...
Biriken ışık, göğsünün ortasından ayrışıp
Ritüelin dışına taşıp ısıyı köklerime sıçratmıştır!
Duygusal birikimim bir kaç gezegeni yakmanın eşiğinde!!!