Makineli Tüfek Çeneler

Vız geliyor tükürük surat tam bir kösele
Ar perdesi yırtılmış kızarmıyor nursuz yüz…
Yalan meslek edinmiş budur gerçek mesele,
Makineli tüfektir çenesi gece gündüz…

Arsız kibir küpüdür burnundan kıl aldırmaz,
Dürüst her dem hedefte hırsıza hiç saldırmaz,
Eli her gün haramda vursan bile kaldırmaz,
Kendisi bahar yaşar mağduruna kışla güz…

Dümeni ele almış gözü doymaz bir çete,
Vurgun öyle büyük ki para olmuş peçete,
Doktor bile yazmıyor hastalığa reçete,
Hırsızlık bulaşıcı her yeri etti dümdüz…

Zevki sefaya düştü dünün baldır çıplağı,
Markasız malı giymez bataklığın malağı,
İnan beş para etmez yürek ciğer dalağı,
Beğenmiyor bal kaymak tosuncuklar çok gürbüz…

Cantekin der; bozuldu anne bizim kasaba,
Ekmeğe muhtaç oldu işçi köylü maraba,
Siftahsız iner kalkar bizim kırık daraba,
Ahkâm kesen çoğaldı ne kitap okur ne cüz…