zoraki yazılmış iki satır cümleydi belki de beni kendimle tanıştıran. ben kimdim? sokak araları anlardı beni gece yarısı evimin yolunu tuttuğumda.
cadı kazanı ettiğiniz beynim siktir etmiş her şeyi gidip unutmuş. peki ya sen?
çabalayıp çabalayıp sana yazamadığım dizesi iki kelime şiirlerimsin sanırım. ben emin olamam hiçbir zaman bilirsin öyle kendi kendime konuşurum sürekli.
kendimi yansıtamam doğru düzgün ama insanlar saçma şekilde sever beni. aman neyse konu sensin zaten.
işçilerim grevdeydi bir kaç bin yıldır. sonra sen geldin ve tüm silüetleri yeşile boyadın tekrar. ah benim zavallı işçilerim. yeşilden bıkmış ama
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
