Makine Şiiri - Mehmet Çoban

Uçsuz bucaksız ufuklara
Sınırsız düşler kurarım yarınlara

Yarınları karartan kalıplara
Rest çekerim insanlıklar adına

Gün dönmeden geceye
Yalan, riya girmeden cümleye
Kula kulluklardan öte
Bilinç oluştururum özümde

Kendini benden üstün gören insan
İnsan üzerinde çıkarlarını egemen kılan insan
Restim sanadır, senden ötedir düşlerim inan

Yapaydır insan yasası
Çıkar hormonu karası
Adalet bulamazsın insan yasasında
Çıkarlarla düzenlenmiş kurallarda

Bilinç özgürlüktür insan aklına
Akıllarla kurulmuş ufuklara
Pişmanlıklarına, ahlarına vahlarına

Akıl somuttur hep ürettiklerinde
Soyut değerler girmezse ürettiklerine
İnsan girer çıkarların egemenliğine
Soyunur akıllar akılların efendiliğine

İnsanı makine gören düşünce
Somutlaşır çıkarların peşinde
Artık sor insanlık hani nerede?
Bulabilir misin insanı gerçek düşlerde?

Ekonomi, teknoloji, ideolojiler evimizde
Makineleştirirler düşlerimizi kendi hizmetinde

Bolca sevgi, saygı paylaşım üstüne
Koyabilir mi akıllar çıkar peşinde?

İnsanı kutsayan, çıkarı din yapan fikirde
Kullar kullara kul olur, özgürlük ateşinde

Zaman insanın yarışmasıdır makinelerle
Bilim, teknoloji, siler süpürür düşleri hayat içinde

Artık köledir insan makinelere,
Yarışma içindedir insansız düşleriyle

Düşler kurarım geleceğe insanlı özlerle
Makinelerin insana köle kılındığı düşüncelerle

22.05.2010 - İzmir