Önce bir kıvılcım düştü; yavaş yavaş büyüdü şarkıdaki gibi.
Tutuşturdu kuru otu; yayıldı alev sağa sola ok misali.
Karardı yerdeki toprak; kömür oldu çalıların gövdeleri hep.
Et yeme ihtirasıydı; böylesi felaketin doğuşuna sebep.
Kara dumanlar yükseldi; bükülüp kıvrılarak semaya uzandı.
Sıcak sardı her tarafı; görüşler titrek serap oldu, buğulandı.
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta