hani bakıp da görememek
hani görüp de bilememek
hani bilip de anlatamamak
hani anlatıp da anlaşılamamak
var ya…
suskunluğum hep ondan.
Ömrümün en uzun En kısa günü
Ömrümün en güzel En acı günü
Ömrümün en aç En tok günü
Ömrümün en senli En sensiz günüydü.
Dündü…
Güneş battı,
Bir şarkı çalar gözlerin
Kâh keman olur ağlatır
Kâh bir ud gibi İçli içli kanatır
Gözlerin mızrap olur
Yüreğimin tellerine vurur
Nağmeler dolar kulaklarıma
Herkesin bildiğidir inandığıdır gerçek
Senin sandığın değil…
Kalabalıklarda oynadığın hayattır
Gerçeğin ta kendisi;
Karanlıkta akan gözyaşı değil…
İnat etme anlatmak zor değil
Ateşe uçan kelebekler gibi
Uçuyorum sana
Önce hayat sunuyor ışığın
Isınıyor bedenim, aydınlanıyor yüreğim
Ateşin yakar biliyorum
İsyan etse de kanatlarım
Hoş geldin hüzün;
Gel otur şöyle
Başköşeye.
Al iç gözyaşımı
Kahve diye.
Muhabbete başlayalım gel seninle
Seni saatin yelkovanına astım
Her dakikanı yaşayayım diye
Seni takvimdeki yaprağa yazdım
Her gününü paylaşayım diye
Seni saçımdaki ak tel yaptım
Sensizliğimi bil diye
İçimde bir yerlerdeyken bir yarın
Bir yarın olmadık uzaklarda
Dün kadar uzak bir yarın bana
Ben kadar bende öbür yarın oysa
Benim yarım senin ellerinde
Al at istersen
nasıl vazgeçeceğim şimdi senden
vazgeçişlerimi aldın
nasıl kaçacağım yüreğinden nasıl bırakacağım ellerini
ellerimi ayaklarımı çaldın
sevdim umursamadan hayatı
kendime itiraf edemeden
Hep delilik!
Bilmedik sokaklara girer gibi,
Kaybolmadan yiter gibi,
Saymadan takvimleri
Zamanı damla damla içer gibi,
Kış güneşinde yanıp
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!