Makas Şiiri - Yorumlar

KER TİLEN KELE

Bu bir esprimi, değil mi bilemem, ama hep şöyle derler:
“Kertenkele var ise kertilenkele de vardır.” Tabii ki cümle böyle olmasa da tam bunu ifade edecek şekilde kullanılır.

İster tabiat gereği olsun, isterse kaderin tecellisi…
Kim neye nasıl görüyor ve neye inanıyorsa sonuç hiç değişmez. Sadece bakış farklılığıyla olay ve olgu aynen yaşanır.

Suların çekilmesiyle kâinatın sahibi kendini hatırlatma gereği duyuyor şeklinde algılanıyorsa öyledir. Çekilen suları örtercesine toprak kendini türban örtmüş gibi gösteriyor ve bu iş de tanrıya mal ediliyorsa öyledir.
Geriye kalan çamurlar içinde birkaç çocuğun ayak izi…

Kadın deniz gibidir. Ne zaman coşacağı, ne zaman durulacağı belli olmaz.
Güvenmeli mi, güvenmemeli mi?
Sahibi, evli değilse babası; evliyse eşi…
Baba mı türbana sokuyor, eşi mi?
Coşkunluğunu baba mı frenliyor, eşi mi?

Anne olmamış kız için anne ne ise, baba olamayacak kız için de baba aynıdır.
Bilmezler, babaların ne kadar katı ve sert görünseler de çok hassas yürekli olduklarını.
Bilmezler, hiçbir yavrusuna zerrece bir halel gelmesini istemediklerini.
Göremezler, babaların için için hıçkırıklarla ağladıklarını.
Göremezler, yürek derinliklerinin bilinmez membaından sızım sızım dökülen gözyaşlarıyla ıslanan yastıklarını.
Göremezler, yangın yeri yüreklerinin alevlenen nefesiyle çektikleri içten bir ‘ahhh’ıyla ıslanan yastığı kuruttuklarını…

Varlığında diliyle, öldüğünde kemikleriyle bir evladını kemiriyorsa…
Ölümünde bile evladını kemiren değil, koruyan bir kılıç gibi keskin olur babanın nasihatleri.
Unutulmaz, insanın içine oturan sözleri.
Unutulmaz, o sert görünen aslında derinliğinde munislik yatan bakışları.
Kemiren olamaz, tanrısallaştırılan baba koruyuculuğu.

Avuçlarının içinden mi okuyordu geleceğini?
El falına baktırarak mı devem ettiriyordu günlerini?
Uydurma iki çift tatlı sözle, raylar gibi birbirini takip eden kader çizgisi arasındaki gidişinden, makas atarak mı hayatın akışını değiştiriyor?
Hangi yolun doğru, hangisinin yanlış olduğunu görebilecek idrake sahip mi?
Yoksa istikametinden şaşırtacak acziyet mi?
Doğru yol, dediği yerde kargaşa ve ölüm varsa tecelliyatı onun kaderi olmasa gerek.
Tanrının buyruğunda mı, babanın eksenin de mi kargaşa ve ölüm?
Ağız tadıyla yaşanamayan bir aşk…
Akşamları acıya yatırılan bir damağın tadamayacağı ağız tadında bir aşk…

Dalgalansın, rüzgârda saçların efil efil…
Dalgalansın, tenini gösteren incecik elbiselerin tül tül…
Nü çizen bir ressama olmalıydın bir ödül…

Makas…
Raylardan istasyona gidilecek kader çizgisine atılan makas…
İstikametini kaybeden bir gidişin sonu hüsran ve büyük bir ihtimalle yas…

*
Ölüme atlayış, hayat sarhoşluğuyla boş havuza doluymuş gibi yükseklerden atlama gafletinde bulunmaktır.

*
Güne düşen böylesi güzel ve etkili bir şiire ben kendimce baktım. Yorumum sadece beni bağlar.
Şiiri okudukça önümde açılan mecrada kendi bakışımla, kendi ışığımla yol almaya çalıştım.

Çok genç yaşta hayata veda eden şaireye rahmet diliyorum.
Vasiyetinin yerine getirilmiş olduğunu umuyorum.

Saygıyla…

Hikmet Çiftçi
06 Aralık 2014

“GERÇEK DOSTLAR BİRLİĞİ”

Şiirdeki anafor, kaotik ruh halinin izdüşümünü şairenin elemli hayatı ve acıklı ölümüyle aynı rayda ve aynı garda birleştirmenin ızdırabıyla offflara,ahhhlara karışıyorum.Sevgili özgenin ruhu şad olsun.

hüzün tren düdüğü gibi uzayıp gitmiş. yürek acıya belenmiş eziliyor sanki raylar üstünde. kalemi kutlarım

Duygular şiir estetiğinin önünde.
Duygular yoğunlaştıkça, kelimeler acizleşiyor.
Şiir tavsiyesi: Ömer İlhan-Dut Yaprağı...

beğendim...
gerçekten...

Sevgili Özge ciddi bir kayıptır şiir adına.
Planlı ama zamansız bie ölüm...
Okurken derinden sarsar insanı. Yazarken daha da derinden...

...Zamansız...

“ölümden önceki tuzak /
traji-kolik hayatımın tirajı komik öyküleri /
süs arıyor bir yanım intiharlarıma /
cinayet süsü.” – Özge Dirik -


'iç konağında kopan kargış /
gözyaşı çıkartmakta kâğıtlara /
kopya çeker gibi hayattan /

her cephede savaş /
her cephe tasallut /
trajik bir cinayet
akla /

- ölüm geçiyor bu patikadan -

birini aldı /
birini daha /
birini daha.../

yokuşlarda büyüyen şiir /
ve acıya tüneyen çığlık /
özge bir vedadır /
özürlerin sıralandığı zamana.../...' (Naime Erlaçin)


(Aralık 2008, İstanbul)
('ZERENZE-Likurga Susları', Hayal Yay. Haziran 2009, Sayfa 13)

Özgün anlatımlı güzel bir şiir. Şiirden anladığım kadarıyla yazarın aile sorunları şiirine yansımış. Şiiri gönül rahatlığı ile yazmış. Anlamlı ve içi dolu şiir olmuş. Evet, makas değişmesiyle çok yollar değişir ki ,söz konusu kadınsa elbette güzellik olacaktır. bir oku bin düşün. kutluyorum. saygı ile yad ederim.

HAYATI (1978 - 2004)14 Ekim 1978’de doğdu, ODTÜ İktisat Fakültesi'nden mezun oldu (2000) ODTÜ iktisat bölümünü bitirdi. Bir süre Pamukbank’ta çalıştıktan sonra Akbank geçti ve kredi kartları bölümünde çalıştı. Geçirdiği bunalım sonucu 26 yaşında, yaşadığı binan 10. katından atlayarak yaşamına son verdi. (27 Ağustos 2004)

Yazdığı şiirler: 'İkincil Ruhla Pis Duvar Buluşmaları', 'Vasiyet' 'Makas'

Allah rahmet etsin.

babam bana,virgül büyüklüğünde bir ömür biçti...hem de anneme sormadan!..tam da o noktada oluştum,biraz kol,biraz bacak...kafasız bir kafa ile baktım dünyaya...dokuz delikli..renkler ve sözler içinden sıyrıldım,sonra şekiller şekillendi..mesela annem çitlembikti,babam dinozor...çiçekleri bir şeye benzetemezdim,olmasaydı eğer kokuları...

ve ben seni,tam da iklimim değiştiği anda buldum...yaktı beni gül mevsimi...

evet,insanı alıp götüren bir şiir bu...geçtim trenleri,sular altındayım şimdi...

kutluyorum sevgili Özge Dirik...saygı ile...

Etkilendim mi.. Etkilendim değil de daha çok irkildim diyebilirim. ..

Tuhaf bir psikoloji.. Sarsıcı ve sarsıntılı bir ruh hali..