Mai Şiiri - İrem Aslan

Gözlerim ela ,kahve duruyor karanlıkta
Ellerim küçük,kısa kalıyor tutunmaya
Yüreğim mai ,ne karanlık ne alaca
Ruhum fena,ağır geliyor,vücuduma

Aşk ;beddua yemiş gibi, illet hastalıktı ya,
Son aşamasında kanser,ciğerim soluk soluğa
Sen memleket gibisin,gurbet benim uzağında,
Bir şarkı gibisin, sadece ilk dizelerin aklımda.

Vicdan ,kelepçe yemiş çocuk şimdi ağlamakta
Neydi suçu bilmeden, sana hep arafta
Gitsem kenarı, önü ,arkası ben ışıklarda
Kırmızı yandı ,tam kaçarken, ibre vuslatta.

Ayaklarım yorgun ,kalemim tükenmekte ben susuyorum
Elinden kırmızı güller yerine,günahları topluyorum
Bin kat yabancı elden daha yabancı olsaydın ya sende
Bende bu kadar sen olduğuma şaşıyorum.

Umudun adını sen koymuşum bir kere
Sen konuştukça ya,hep yutkunuyorum
Mutluluk gökyüzünde kaybolmuş uçurtma
Giderken gördüğümden maiyi izliyorum…