Mahzunun Son Hikayesi Şiiri - Şükrü Altın

Bir sevda kavuşması
Her zerremde ince ince
Geldi ve götürdü, yavaş yavaş
Boşandı arkasından gözyaşlarım
Sevdanın ayaklarına kapanıp
Bu acıyı tâ yüreğimde hissediyordum.
Böylesi ne kadar zaman geçti bilinmez.
Yürek bilse de dil söylemez.
Çünkü bu düşten öte de bir şey
Bir zaman sonra
Konuşmuyor ama duyuyordum.
Vakit bir ikindi vakti
Sokaklar mahzun
Kalabalıklar mezarlığa doğru yürüyor
Selalar asumana yükselmekte.
Tabut omuzlarda, bakışlar hatıralarda
Hele o tabuta bakan yaşlı anne
Dua ediyor uğurladığı göz bebeğine.
Mezarlığa gelmiş
Nasıl geçmişti onca uzun sene
İmam efendi kabrin başucunda
Göğün katlarına yükselen Kur’an sesiyle
Kuşlar havalanır veda düşüncesiyle
Beyaz elbisem
Ve ılık mezar
Kefenlenmiş süt buğday ten üzerine,
Atılırken küreklerce toprak üstüme
Çok isterdim son kez sevdiklerime
Sizler
Ah sizler
Ve dudaklarımda mırıldanan dualar
Derin bir iç çekiş
Ve sonra Yaradan
Ey yüreğimi kaplayan
Şu aciz kuluna şefkat elini uzat
Artık merhametinle
Bana ahiret saadetini yaşat