Mahzunlar Şiiri - Emel Akbaş

Bir ömür şeffaf bir camdan baktık dünyaya
Ne günahı bildik ne de sevabı
Herkesi kendimiz gibi bildik
Açtık evimizi, sevgimizi, ve de en mahrem kalbimizi
Bir damla leke yokken yürekte, sevgisizlikle dövdüler bizi
Kime mahzun baktıysak ezdiler, kurt gibi yemeye kalktılar bizi
Bir damla mutlu olalım dedik, vesvese çukuruna attılar
Biraz huzur istedik kıskançlıktan kararttılar içimizi
Mahzunum dedim ey dostum, bu kadar saf olma, aç gözünü kapat gönlünü dediler.