Mahzun Nakış Şiiri - Talha Özsarı

Eyledim kendime ateşi durak,
Ateşle dostça yanıp sönmek için.
Meğer vermişim göklere dal budak,
Aynı köke tekraren dönmek için.

Dalga, birikir üst üste bendin aşar.
Katlanan bendim bu kuru cihana.
Bir gün gelir belki diyerek yaşar,
Arz etmeden o gün cânı divana.

Akarken arka arkaya hareket
Beklemenin hayat denmiş adına
Tek mülkün nefesine vurmadan ket
Vurup âtiye oturan yâdına

Hayat içre yer, mekan içre mekan,
Olur, olmaz mı beklemek iç içe?
Bu kara sevdayı göğsüme takan,
Bir mahzun nakıştır göklere serçe...

Mart 2025, Sivas