Mahvolmuşum Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Düşmüşüm bir Haccacı Zalim ‘in eline,
Gözlerimin yaşına-maşına bakmaz,
Kırar kollarımı-kanatlarımı
Mertçe.
Koymuşum önünde başımı cellat kütüğüne
Erkekçe.

Ne boynumu vurur zalim, ne canımı azad eder,
Tutar satırını habire başım üzre,
Battal Gazi ‘nin kılıcı gibi.
Beklerim ki; başımı ha vurdu, ha vuracak
Veya canımı bağışladı, bağışlayacak.
Encamını bir türlü bilemem;
N ‘olacak?

İnse satır; akmaz kanımın damlası,
Bağışlasa azad kabul etmem
Hazreti Ali ‘nin Kamber ‘i misali.
Ne o biliyor ne yağacağını,
Ne de ben, ne olacağını,
Hallacı Mansur gibi seveceğim yine,
Tıksa da
Ocağımı.

Duman mı tütermiş onsuz ocakta,
Bet-bereket mi olurmuş onsuz yuvada?
Bir başıma kalmışım, iki elim kanda,
Ne ben beni düşünürüm, ne o beni,
Bir ben, bir de çileli başım,
Bir karanlık kuyuda bir zavallı Yusuf misali
Mahvolmuşum.

(Hikmet BARLIOĞLU (1933-2003) 'nun
YILDIZLARIMI KOPARMAYIN İsimli Serbest Şiirler 'inden >59-60/100)