Mahur Mizansen Şiiri - Seyfi Karaca

Mahur mizansen
Sabahin safak erkeni gece vakti nerdeyse
Siyrilarak usuuulca yatagin ucundan yorganin altindan
Sap cekmeye harman dökmeye yigin kaymaya degildir herhalde
Degildir herhalde kaymak baglayan sütün helkesini sitilini bakracini
Lokumlu kurrabiyelerle el feneri tutarak toprak yoldan güz bahcesinden
Yosunlu derede kavakligin dibinde
Dalda son kalanlarini cirpan rüzgara dur ben de geliyorum diyerek
Dagdan tepeden topladiklarini evine cekip götüren karincalar
Ve gelengiler gibi,
Ilk düsen karlarla beraber sokak süpürmeye elleri ceplerinde büzüten sehrin
Kurnasinda su akmayan bozuk musluklariyla cöp bidonlari arasinda
Ugultusu hic dinmeyen türübünün düdügünü ötüp calarak
Akli nerde duracak mereye gidecek ayaklari sahipsiz belirsiz
Alisveris merkezlerinden hemen sonra gidis o gidis
Büküsü dönüp sokagi dolanip
Ne evdir ne yuva soguklugunun, umum kapisindan
Insan sicakligina sarilarak yolunu yurdunu yapip
Kis ayazi damlarini kürümeye degildir herhal

Kasim / 21