Artık arama beni,varsa eğer yaşanmışlar,buraya kadar.
Telefonlara çıkma,sorma bana ' nasılsın, n'apıyorsun? ' diye.
Arzular sır olsun, gel deme bana gelemem bundan böyle,
Belleğinden sil at beni, gördüğün rüyalardan çıkana kadar..
Ne şarkılarımı dinle, öykülerimi oku, ne de şiirlerimi hecele,
Dalları yeni yeşeren sakızlara, tozlara bulanmış ardıçlara.
Düşlerinden de kov beni, kilit vur diline söylemesin adımı.
Ümitsiz bir aşkı yaşatmak adına peşinden koşmak niye?
Zor gelecek belki; aklından bile geçirme desem artık beni.
Solgun bir kış sabahı o yolun başında tekrar buluşacağımızı.
Seninle karşılaşmak sonun başlangıcıydı,bunu bilemedik.
Ne sevildiğini söyledin bana, ne de ben sana sevdiğimi.
Ben mahşerin kara atlısıydım, geldim.sevdim, gidiyorum.
Kayıt Tarihi : 3.12.2007 01:12:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Dinmez Er](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/12/03/mahserin-kara-atlisi.jpg)
Belki yüreklerimiz sevmenin yüceliğiyle yumuşamış, katılıktan kurtulmuş, bir ölçüde dertlenmeyi bir yaşam felsefesi edinmişiz. Candan sevmesini bilenlere ne mutlu.. Çoğu kez sevginin ne olduğunu bilmeyenlerle karşılaşırız.. Utanmadan, hayasızca ' Hadi ordan.. erkekler ağlamaz..' derler.... saçmalık burdadır bence !...
Başarılar.
TÜM YORUMLAR (1)