Mahşerin Dört Saklısı Şiiri - Merve Ceylan

I.

Kayıp kentin yakınlarında duyulur sesi,
Ona gitmek, yitmektir.
Kansız ecdadların her birine küfretmektir
Saklambaç oynayan çocuğun nefesi.
Yağmurları kirletirken aklığı,
Medet umar Tanrı'dan saf 'sevgi'.

II.

Telefon titreşiminde çoğalıyor sessizliği,
Açmak, kaçmaktır.
Sevişmeden uyuyan evli çiftler gibidir,
Erden bozuk kekleşmiş hali.
Silerken araba camları pisliğini
Yozlaşır insan beyninden 'empati'.

III.

Gerginleştirilmiş çamaşır asmak için ruhlar alemi,
Giyinmek, silinmektir.
Zamansız gelen misafirin ölümüdür,
Amansız yakalanan hırsızın bedensel cilvesi.
Kahraman olmak için doğan bir masal gibi,
Her 'ihanet' mutsuz sonla bitmeli.

IV.

Çıkıyor klimadan, serum verilmiş damarın kan serinliği
Koklamak, nefessiz kalmaktır.
Hazsız kalan yalanın söndürdüğü mum dibi,
Yanmaya sönmelidir deli cesaretindeki akıl gibi.
Ağaç dallarından çıkan hışırtı çığlığında yankılanmalıdır,
'Aşk' denilen zihin engeli.

16altı10 | 16:20
Mercey.