Mahşeri Yenilgi Şiiri - Adem Özbay

Küstüm tırnaklarımla kazımaktan hainliği,
Kula kul olmuş düzende,
Çocukların yüzünden kaçırılan tebessümlerin,
Peşinden koşturmaktan yoruldum.

Oysa annem bana yaşamak güzeldir evlat demişti,
Yaşadıkça görecektim dünyanın tüm güzelliklerini,
Bir baştan bir başa,
Koşacaktım çiçeklerle dolu bir bahçede.

Şimdi bu hain sırtlan bakışlı insanlar ortasından,
Yürüyorum mavi gökyüzünün altında,
Kimse sormuyor kimseni hatrını,
Çaresizlik yapışmış bir kapı zili gibi suratlara.

Özür dilerim anne senden,
Çocuklar sizden, kadınlar sizden,
Teneke bağlı kediden,
Yendiler bizi, mahşeri bile darmadağın ederek.