Mahşeri Yalnızlık Şiiri - Hakan Ermiş

Gözlerim aralanıyor mahşeri yalnızlığa
Bu kadar zormuydu ellerimi tutmak
Hep yanımda olmak bir his gibi içimde yer etmek
Düşlerimi bıraktım şimdi serseri rüzgarlara

Kendini ordan oraya savurmakta
Yalancı baharlar istemiyorum tek mevsimim sen ol
Pranga vur düşlerime hapset beni kendine mahşere kadar
Her bir parçamı savurma sağa sola gelmezki bir daha bir araya

Öyle hıçkırıklara boğuluyorum ki dört duvar arasında
Akıcak bir damla gözyaşım kalmadı gözlerimde
Bilmediğim bir boşlukta asılı kaldım sessizce
Mum ışığına hapsettim gözlerini yastığımı dizlerin yaptım

Kokun hala avuçlarımda
Her gece dizlerinde uyur o mum ışığını izler
Ellerim yüzümde dalar oldum uyku denen yalana sensizce
Seni seviyorum değil seni hep hak ettiğinden fazlasıyla sevdiğimi söyledim

Ama hala söylemediğim iki cümlede gizlisin
Beni hiç anlamayacak olsan'da