Mahşere Nikahlı Bedenler

Bir hayaldi onun bana gelişi,
Dilinin dudağına çarparken damla damla dökülüşü.
Kulaklarımda dans eden sesi,
Bir hayaldi beni benden edişi.
Yokluğunun iki hece arasındaki nefes alıp verişi,
Beynimin aynasına ansızın yansıyan silueti...
Bir hayaldi.

Odamın dört köşesi ezberliyordu:
Duruşunu,
Gülüşünü.
Şarkılar adıyla başlıyor,
Her şiir ona yakışıyordu.
O diye kalkıyordu kadehler,
Onda anlam buluyordu sözcükler.
Saçının yüzüne değip geçişi bile
Titretiyordu yüreğimin tellerini.

O ise, gözlerimden kayıp giderken saçlarıma bakıyordu.
İki adım sonra mutluluk olduğunu bilse,
Tutup çeker miydi omzumdan?
Cesareti var mıydı ellerinin?
Ben onu dökerken harf harf, hece hece, kelime kelime
Beyaz kağıtlara,
Cesareti var mıydı yüreğinin ete kemiğe bürünmeye?
Ölümlü bir bedende ölümsüzlüğü iliklerine kadar tatmaya?

Oysa görmekti önemli olan tablodaki
Piksel boşluklarını.
Korkak eller ürkek dokunamazdı,
Sığınamazdı bir duble rakının arkasına.
Damla damla akarken yürek,
"Sen sus, beynim konuşsun" diyemezdi.

Beyni bir panayır olmamalıydı insanın.
Kaydıraktan kayarken başını çarpıp incinmemeliydi yürekler,
Salıncaktan düşmemeliydi diller.
Eller korkak olmamalıydı dokunurken hayatın çarpışan arabalarına.
Bir dünya kurmalıydı kendine, içimizdeki çocuklar.

Saf, temiz, kirlenmemiş olmalıydı aşk.
O gelmeliydi bana.
Bir şiire yazmalıydı beni
Ürkek parmak uçlarıyla.
Renkleri çalınan hayatın inadına,
Mavi demeliydi tüm kimliğinden soyunarak.
Bakmalıydı o aynaya
Ve yüzleşmeliydi.

Çünkü biliyordu:
Perdeleri açmazsa güneşi göremeyecekti.
O ise sustu,
Avaz avaz sustu.
Baktı son kez giderken.
"Bitti mi?" dedi kavgamız.
Ve yankılandı bir ses:
"Bizim seninle kavgamız bitmez.
Mahşere nikâhlı bedenlerin kavgası bitmezmiş."
Eyvallah.
25.01.2025 16:37