Mahşere Kaldı Şiiri - Gül Doğan

mahşere kaldı sevgili vuslatımız
sevdamı senle yaşadığım her ana veda ettim
hesapsız acı çekerken ben
senle açmasına izin vermedin gülümün
demir attım senin limanına
sana sığındım
sen yoktun sevgili..
savrulurken adı konmamış rüzgarlarda
ben beni kaybederken,
sen nerdeydin sevgili
bedenim de açan yaraların adısın
baktığın mavi denizlerde ben yokum..
baktığım yeşillerde sen yoksun..
var olsaydık
ne güzel olurdu..
var etseydik aşkı
yaşasaydık
yaşatsaydık
kokuna hasret kaldım
sana özlem duydum
yok olduğun her dakika
her saniye..
kışlara döndü baharlarım
pişman mıyım?
asla..
ben seni sevdim..
sense sana bakarken gülümsememi ve
mutlu olmamı sevmişsin...
bende ki seni anlatamadım sana..
dünyalara değerdi aşkım..
dünya ise sendin içimde..
zift karası gecelerde aşkımız parlardı
mavi sabahlarda yüzümüzde güller açardı
ey sevgili
mahşere bıraktım ben sevdamı...
umutlara küsme vakti
geldi çattı...