Mahşere kalan Şiiri - Turan Ayan

yağmurunun adı özlemdi senin
nice sağanaklarda düşmüştük yollara
hep bir ümit olarak kalmıştı kavuşmalar
mahşere ertelenen
vuslatımıza ne yer vardı, ne zaman
göz göze geleceğimiz o an’a
şahit olamayacaktı hiçbir varlık
ne fırtınalar kopacaktı bakışlarda
depremlerle sarsılacaktık, susuşmalarda
ellerimiz birbirine değmek için uzandığında
güneş ürkekçe saklanacaktı bulutların ardına
şimşeklere tutulacaktı yeryüzü
denizler coşup, aşacaktı dalgakıranları
dudaklarımız kavuştuğunda
…
ama yağmurların gibi sende özlemdin bana
ve biz sellere bıraktık sevdalarımızı
mehtabı hep yalnız seyrettik
bir başımıza yudumladık kadehlerimizi
hiçbir zaman bir aşk şarkımız olmadı
diyemedik “bak bizim şarkımız çalıyor” diye
hoşumuza gitse de nağmeler,sözler
adayamadık bir sevgiliye
bizim yalnızca rüyalarımız vardı
rüyalarda bile kavuşmaları
mahşere erteledik