Mahşere Kadar Sürer Şiiri - Celal Bahar

Merhaba ile başlayıp,
Elveda diyerek biten nice aşklar varken,
Besmele ile başlayıp,
Amin diyerek süren bir aşktı bizimkisi.
Bir gün ile yetinen binlercesi varken,
Mahşere dek süren bir sözdü bizimkisi.
Olmadı diye üzülme sevgili;
Bu dünya dediğin ne ki,
Sen asıl;
Herkesin kendi derdine düştüğü,
Bir gözün diğerine faydasının olmadığı,
Kızılca kıyametin koptuğu gün gelince,
İşte o zaman gör ikimizi.
Bekle bak;
Nasıl da bulacağız yine birbirimizi...
***
Bir gülüş ile başlayıp,
Bir öpüşle biten nice aşklar varken,
Gözyaşıyla başlayıp,
Dokunmadan yaşanan bir aşktı bizimkisi.
Onlar her çeçikte bal ararken,
Dalında yeşerip can olmaktı bizimkisi.
Sakın solduk diye üzülme sevgili;
Sen asıl tohumlar yere düşünce,
Gökten rahmet inince,
Tekrar filiz verince gör ikimizi.
Bedenimiz aç olsa,
İsmimiz cismimiz kaybolsa ne çıkar.
Sonrasında buluruz yine birbirimizi.
Ruh dediğin çıksa çıksa candan çıkar.
Asıl candan geçince gör ikimizi.