Gözlerini andım her gözün ferinde,
Sözlere kandım her sesin ahenginde,
Özlem sinsi gecenin soğuk nefesinde,
Geceler adınla ısındı kül renginde…
Umut cağımı kaybettim dünden geride,
Gömdüm geceye herşeyi en suskun derinde,
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
