Hapishane Şiiri - Hülya Sevinç

Kimi yirmi yaşında kimisi doksan
Kurtulmaktır tek isteği kime sorsan
Kimi ağır suç mahkumu kimi yoktan
Tanışıp kaynaşır burada her insan

Koğuşlarda kavgalar hiç eksik olmaz
Dostlukların tadına hiç doyum olmaz
Hücrede yatanlara güneş hiç doğmaz
Hapishane koğuşu asla boş kalmaz

Kurallara tümüyle uymak gerekir
Memurlar ne derse yapmak gerekir
Disiplin cezaları hep eziyettir
Haksız yere hapis yatmak yer bitirir

Katil, hırsız, müptela... hep bir koğuşta
Her insan masumdur aslında en başta
Sonra herkes bir yol tutmuştu sonuçta
Kiminin ayağı takıldı yokuşta

Hapishane bir mağduriyet bölgesi
Alındı elinden özgürlüğün belgesi
Suçlular giyindi mahkum elbisesi
Hepsinin alnında geçmişin bir lekesi