Mahpus Ruhum Şiiri - Çorak Toprak

Koyu karanlık her günüm
Hayalimde gül yüzün
Soramam ki ah gülüm
Bilirim sonu hüzün

Yok ki hiç cesaretim
Kendime esaretim
Ruhum alınmış rehin
Mahpusuyum düzenin

İçindeyim Çemberin
Peşindeyim normalin
Adı yok ki failin
Beni yakan zalimin

Kırsaydım duvarımı
Akıtsaydım kahrımı
Almasaydın ahımı
Söylerdim Muradımı

Hiç görmedin sen beni
Seni gördüğüm gibi
Dışım durgun bir gri
İçim kızgın kor gibi

Eski kafa benimki
Olmazdık biz değil mi
Yaşanırdı dün gibi
Herkes olsa ben gibi

Herşey yaşandı bitti
Oyun yeri zihnimdi
Ben yazdım ben oynadım
Aynı, ezelden beri

Benim dünyam içimde
Kilitleri zihnimde
Kalbimin efendisi
Ne yazık ki beynimde

Güzel , zarif , neşeli
Çirkin , kaba , tripli
Farketmiyor hiçbiri
Değilse kafa dengi

Varmı ki ruh ikizi
Aşk dediğin ruh mu ki
Hormon ve kimya imiş
Öyle der bilenleri

İkizdir iki kişi
Aşk olmaktır tek kişi
Benim aşkım ben değil
Beni biz yapan kişi

Ben dediğim zihnimdir
Zihin yarım, yarimdir
Beynimdeki yap bozu
Tamamlayan biridir

Bırakmadım korkumdan
Aşk değildi bağlayan
Güvensizdim o zaman
Yalnızlıktı korkutan

Ben yalnızdım her zaman
Hergün başka kahraman
Hayallerden ibaret
Bir zamandı akmayan

Bir terzinin elinden
Çıkmadı ki takımım
Herkes için dikilen
Bir kalıptı sanırım

Nasıl kaçardım bundan
Herkes gibi olmaktan
Ben hiç özel olmadım
El alem baskısından

Takip ettim sürüyü
Kurt kapmadı - kötü mü?
Doyurdu mu gönlümü
Harcadım mı ömrümü

Bitsin artık bu çile
Lanet olsun ellere
Veda olsun küllere
Anka gibi göklere