Yaşarken çektim
Ölümün yalnızlığını.
En şa'şalı saraylarda
Hissettim mezarın soğukluğunu.
Yalnızlıktan bir kafes yaptım
İnsanlardan döktüm çubuğunu.
Çubuklara vurdum hep kendimi
Kurtulmak için
Kırıldı kanadım,
Yıkıldı umudum
Olmadı, olamadı.
Hapsetmiştim kendimi
Bir kalabalığa
Yalnızlığın kucağında
Hep tek başıma kaldım.
01.01.1992
Nuray ŞaşihüseyinoğluKayıt Tarihi : 28.4.2006 18:31:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!