Mahperi Koç Şiirleri - Şair Mahperi Koç

Çocukluktan düştüm gurbet ellere
Kalbim hicranlara saldın sen felek
Gurbet dayanılmaz, sanki bir yara
Gurbetle baş başa koydun sen felek

Kırkıma geldim ben anam isterim

Marmarayı doğanın öfkesi sardı
İçinde insanlar çaresiz kaldı
Otuzbin insanın canını aldı
Canım Marmarayı yıkıpta gitti

İnsanlar her yerde ceset arıyor

Bülbülün güle sevdası gibi
Mecnunun çöllerde gezmesi gibi
Ah eder gezerim,figan ederim
Düştü özüme kor,yanıyor şimdi

Bir sevda ki bu, tarifi yoktur

Bugün kandil gecesi
Açıldı eller yine
Bağışla Mevlam bizi
Affet sen bizi diye

Yer gök yine inledi

Esme deli rüzgar esme
Bulutların önün kesme
Yağacak yağmurlar elbet
Güneşin önüne geçme
Kahveler doludur diye
Yarınlardan ümit kesme

Ya Rab,her şey senin emrinle olur
Verdiğin her emre şükürler olsun
Dilersen hayat bir anda durur
Verdiğin her emre şükürler olsun

Bizi yaratırken ince düşündün

Durdur bre dostum gönüldeki yasını
Aşk feryadı bitmez sil gözünün yaşını
Duy sende artık bunca dost arkadaşını
Bak gör,Yeni Güneş yeni ufka doğuyor
Gök mavisi sana yeni aşklar sunuyor

Toplumun içinde kanayan yara
Barışı yitirdik bulamıyoruz
Silahlar, bombalar patlıyor hergün
Barışın kıymetin bilemiyoruz

Kardeşçe yaşamak varken dünyada

Ayırdılar bizi sana doymadan
Kopardılar yüreğimden hiç acımadan
İçim hasret özlem olmadan
Seninle bir ömür yaşardım annem

İnanki her saniye seni düşündüm

Büyüdüm anne,bunu sende biliyorsun
Yinede kalbini hep dertlere salıyorsun
Yüreğindeki sevgi tükenmek bilmiyor hiç
Akan göz yaşlarımı yine sen siliyorsun

Büyüdüm anne,gözünde büyümedim