Gözlerinin kahvesi bir topraksa
Kirpiklerin o toprakta yetişen bir begonvil
Tenin aydan almışsa parlaklığını
Saçların bir ipek tel tel
Dudakların kor gibi yaksın beni
Gamzelerinin çukuruna gömsünler bedenimi
Kırk yıl gözlerinin kahvesinden içeyim
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
