Mahmut Şimşek Şiirleri - Şair Mahmut Şimşek

Efkâr bastı yine bugün kendimde değilim çiçeğim
Tek suçum sevgi, ben bende değilim seni sevdim
Bir sen varsın hayatımda bırak seninle öleyim
Benim güzel, delikanlı, aslan kalpli Aysellim

Canımdan çok sevdiğim küçük bir sevgilim vardı

Bakın bize dostlar bakın hele neler oldu
Uzaklardan gelen dostlar halimizi sordu
Renkleri duruşları ve yüzleri soluktu
Acı çekmek bizim garip yetimlerin oldu
Kahır değil ettiğimiz yüreğimiz soldu
Şimdi bu yaşamaksa bizlere neler oldu

Bir Cuma sabahıydı neşe ile uyandım
Öğle ile ikindin arasıydı ki daldım
Sanki içimden bir şeyler koptu ben şaşırdım
Ferah tat gönlümüzü yarab sana sığındım

Dizlerimin bağı çözüldü birden bağlandım

Seni içimde, kalbimde hissederek,
Papatyadan ödünç aldım bir çiçek,
Fal baktım seviyor sevmiyor diyerek,
Korkuyla kopardık yaprakları tek-tek.

Kopardığım yaprakları öptüm tek-tek,

Altı yıla girdi bizim tanışmamız
Saygı çerçevesinde idi sevgimiz
Alevlendi ve büyüdü bu sevgimiz
Ben ölümüne sevmiştim onu yalnız

Sevgimiz aşka dönüştü kor kor yaktı

Gelmeyin n'olur görmeyin benim vatanımın hâlini
İnsanları akrep olmuş ahde vefâlar olsa? hani'
Yılan gibi sokuyorlar sanki olmuşlar birer câni
Bakın hele şu dünyamızın hâline ne kadar fâni

Allah'ım verdiyse bana bu dirençli canı bedeni

Gurbetin ne kahrı ne çilesi biter
Genç insanları içine çeker
Bir ömür olurki gurbette biter
Hasreti özlemi sevenler çeker.

Anayı babayı hasretlik yıkar

Biricik yavrularım hep gurbet eldede
Gel desemde çaresiz gelemez o dilde
Hasretlik onları ve bizi özletsede
Bilemiyoruz bizmi onlarmı gurbette.

Yalnızlık kaderimiz olmuş hep gurbette

(1) çift sürüp ekin ekmeyen sofraya yemek dökmeyen
karı kahrı çekmeyen malın kıymetini bilemez

(2) Okur yazar olmuş görmemiş mektep
yuları altından,da olsa merkep oğlu merkep

Bugün gözü yaşlı bir nine gördüm, morg önünde.
Bir duvara yaslanmış, sessiz sessiz ağlıyordu,
Yanında kimsecikler yok,hıçkıramıyordu.
Koca dünyada kaybettiği, morgda duruyordu.

Halinden belliydi,gariban ve yoksul biriydi.