Her akşam ufkumda batıyor günüm
Bin dertle matemle geçer her günüm
Hep ben ağlıyorum hep ben üzgünüm
Buda yaşamakmı Allah aşkına
Özlemle bakarım doğan güneşe
Farzet yaşamadık biz bu sevgiyiyi
Cirit atıp durma rüyalarımda
Ben kabullenmişken bu yenilgiyi
Ne gezer durursun hülyalarımda
Zaten yeterince kırık gururum
Dünyayı toz eder bilki elerim
Ferhat gibi ben dağları delerim
Mecnun olur çölde feryat edrim
Yinede ben senden vazgeçemem yar
Siyah saçlarıma düşsede aklar
İnan çıkmamıştın hiç yüregimden
Eksik olmamıştı birşey sevgimden
Geçiripte beni kendi kendimden
Söyle o şarkıyı sen niçin yazdın
Adadım yoluna geçen ömrümü
Davranışın bozuk olmuş akresif
Bir zalim elinden zehir mi içtin
Her halin tutarsız olmuşsun pasif
Sen eski sen degil neden degiştin
Yok yere sebepten hep yüz çeviren
Açtım penceremi baktım yollara
Sordum yapraklara sordum dallara
Öksüz bıraktığın bu dudaklara
Dualar okuttum görünmedinki
Hani damarında dolaşan kandım
Yeter bu acılar bu dertler bana
Karanlık dünyama ışık ver ya rab
Kapattı kapısın o dost ta bana
karanlık dünyama ışık ver ya rab
Bitsin bu çileler bu ıstıraplar
Sanma içim yanmadı
Bana veda ederken
İçimde kıvılcımı
Yanğın ettin giderken
Gitme dedim ne olur
Yine bugün sensizdim
Bizim kır kahvesinde
Seni aradım durdum
Her kahve telvesinde
Her köşesi doluydu
Bir garip görünür sensiz sokaklar
Seninle ışıyan o karanlıklar
Hıçkırıkla dolu şimdi ağlıyor
Öksüz bıraktığın ıslak dudaklar
Sudaki mehtabın izleri bile
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!