Mahmudum Şiiri - Mustafa Kurtbey

MAHMUT’UM

Oğlum Mahmut’um kayboldun
Gözümün nuru, umudum
Bindin bisiklete;
Uçtun, uçtun, sanki şahin oldun
Direklere çarptın uçtun
Uçtun, göklere melek oldun
Gönlümü yakıp, ateşim oldun
Sen beni hiç sevmez miydin?
Habersiz ayrılıp gittin
Oğlum Mahmut’um
Ela gözlüm, sürmeli oğlum
Kaşlarını niye çattın
Derin, derin uykulara daldın
Uyansana oğlum Mahmut’um
Ananı, babanı kedere boğdun
Uyansana selvi boylum
Güzel huylum!
Sana güzel yakıştı mı
Beyaz gömlek
Yoksa damat mı oldun?
Sen beni unutmazdın
Beni bırakıp yalnız gittin
Şimdi gözlerime yaşlar doldu
Olanlar oldu.
Gözüm senden başkasını
görmez oldu.
Ananın dizi kırıldı.
Dayıların başın ucunda;
Sana selama durdu.
Uyansana oğlum Mahmut’um
Benzin saralıp soldu
Yeşilkentin tepesine kondun
Güzel, güzel uyu oğlum
Hakkım sana helal oldu.

Mustafa KURT
27.06.2003