Sen dışardayken Ben İçerdeydim.!
Bir bir adımladım Soğuk koğuşumun yaslı Zeminini.
Ayakkabılarımın topukları sert değildi
Çaresiz Voltalar atarken Sitemli Sesler çıkartacak kadar.
Bir tek ben duyuyorum Çıkan İsyan Seslerini
bir tek Ben.
Sen dışardayken Ben İçerdeydim
@demlenmisSiirler
Karanlıkta şafak sayarken Hiç Işık vurmadı
Üç parmaklı demir penceremden içeri.
Ve ben Hiç Işık görmedim
Sen gittiğinden beri.
Sen dışardayken ben içerdeydim.
@demlenmisSiirler
Koğuşumun ne ranzaları vardı,
ne ranzalarda yatan mahkumları.!
Nede mahkumlara bakacak gardiyanları.
Ben İçerdeydim İşte Sen Dışardayken.!!!
@demlenmisSiirler
Hep görüş günlerini bekledim.
Olur da görmeye gelirsin diye
Ve ümit ettim Kırılan kalemimi
Gelirken getirirsin diye.
Sen dışardayken Ben içerdeydim işte
@demlenmisSiirler
Bu kaçıncı Görüş günü geçen bilmiyorum
Sen Dışardayken
Ben duygularıma mahkum edildiğim
Kayıt Tarihi : 18.4.2025 23:17:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
30/01/2001 01:10 #Denizli @demlenmisSiirler, (29)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!