Her yanım tel örgülerle çevrili kıpırdayamıyorum
sanki kürek mahkumuyum eziliyorum.
Ne bir arayan ne de bir dost,
tahammülüm kalmadı...çıldırıyorum.
Buradaki insanlar nasıl....
sanki hayvanlaşmış...
Herkes yabancı..bir sırdaş yok.
Beynime bir kurşun sıkacağım,
anladım...anladım ki başka çaresi yok.
Kayıt Tarihi : 4.2.2007 11:48:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
1986 da yaşamış olduğum bir olaya istinaden....
TÜM YORUMLAR (2)