Mahkum Şiiri - Deniz Gece Mavisi

Ben anlatamadıklarımın mahkûmuyum,
Dilimin, dudağımın,
Ve yüreğimin katili,
Gecelerin karanlığı,
Düşlerin en kuytu köşesiyim.

Ben, varlıkların içindeki yokluk,
Yokluğun içinde minicik bir umudum.

Yüzüme doğan güneşle bakıyorum hayata,
Bazen kaydıraktan kaydırıyorum umutları,
Bazen salıncaklarda sallıyorum yarınları.
Kaybolup giden düşlerime inat,
Mavi gökyüzüne beyaz uçurtmalar uçuruyorum.

Çocukluğumun arka sokaklarında,
Parmaklarıma dolanıyor allı güllü şekerler,
Pabuçlarım hep delik,
Pijamalarım yamalı,
Pasa kire bulanmış ellerim kaygılı.

Kestane kokusunu özlüyorum,
Çocukluğumun o sıcaklığını,
Köşede yanan kuzine sobamızı...
Ben, beni özlüyorum.

Şimdi, her sabah yabancı bir yüz günaydın diyor bana,
Şakaklarımdaki çizgileri tanıyamıyorum,
Düşüp başımı çarpıyorum gamze çukurlarıma.
Yaramın kabuk atma serenatları,
Tekrar tekrar okuduğum romanlar gibi hayat;
Sonu hiç değişmiyor,
Önsözünden bakıyorum

Zamanın kamburu sırtımda yürürken,
Ayak izlerim silik, adımlarım ürkek,
Geçmişin yankıları vuruyor duvarlarıma,
Boğazıma düğümlenen cümlelerle susuyorum.

Bir yağmur damlasında bölünüyor yüzüm,
Gözbebeklerimde binlerce gökyüzü kırığı,
Her damla, sızımın yankısı gibi,
Toprağa düşüp kayboluyorum.

Geceler uzun, uykular kısa,
Düşlerim yetim, rüyalarım kırık dökük,
Yastığımın altında sakladığım hüznüm,
Saçlarıma düğümleniyor her gece.

Yarım kalmış cümleler gibi duruyorum,
Ne başlangıcı var ne sonu,
Bir hikâyenin kayıp sayfasıyım,
Yazılmayı bekleyen, unutulmuş...

Sokakta tanımadığım yüzlere bakıyorum,
Çizgiler hatıralar, kırışıklar yorgunluklar,
tanıdık bildik.
Gülümsemelerimde bile hüznün izi saklı.
Bir yabancıya günaydın diyor dudaklarım.

Oyunlar kuruyorum kendime,
Bir çocuk gibi saklanıyorum hatıralara,
Bulup çıkarsınlar diye değil,
Unutulmuşluğa sığınmak için.
Saklaniyorum.
Dedim ya mahkumuyum dilimle dudağım arasında kıvranan kelimelerin,
Mahkumuyum.
12.02.2025 11:32