Mahir Kılınçarslan Şiirleri - Şair Mahir ...

Her yer karanlıkken herşeyi, gördüm ben.
Bana karanlık vad ettigini düşünmemi istiyorsun.
Herkes karanlığın perde olduğunu düşünüyorken
Asıl perdenin ışık olduğunu düşünenim ben.
Dumanlı bir aydınlıkta karanlığı seçerim.
En derinlerdedir bizi aydınlatacak ışık

Heyecansız bir umuttur şiir
Ümitsiz bir bekleyiş
Telaşsız bir varoluş
Yaşamın tortusuz hâli
Ruhun dingin çalkantısı.
Kabaran bir denizde sessiz bir çocuk konuşur

Beni bu kör sokaklarda yalnız mı bırakacaksın,
Peki beni kalbinin hangi dehlizine asacaksin,
İnfazıma yalnız sen mi bakacaksın.
Bu yalnızlık bana ağır gelir.
Ben kalacağım,
Bahçelerimi kurtaracağım senden.

Şiirler biriktiriyorum birazı sana,
Çoğu kendime.
Güzellemeler düşlüyor ,
Özenle süslüyorum,
Hepsi sana...

Merhaba sevgili çocukluğum,
Yollarında saatlerce oyunlar kurup bozdugum,
Oyunlarına doyduğum köyüm merhaba.
Yarım yamalak, bozuk arklarında akan suların serinliği,
Zamanı su gibi akıp giden arkadaşlıklarım merhaba,
Dalında çaldığım meyvenin tadı,

Şairler şiir okur
Aşıklar şiir olur
Aşklar dalgalarda durulur
Minicik bir cepte,
Paha biçilemez bir cevher durur.
Bir görünse mahşere dokunur.

Kalbimin yıkık dökük sokaklarında, harabeler ezberledim,
taş kesilmiş resimler çıkmaz aklımdan. harabelerde bakmak ,
gözlerinde durmak,
sıcağında yakmak harap evleri.
Yıldızlarla ısınıp, ateşinde donakalmak.
Sen misin herşeyi alt üst eden bu serseri. Böyle bir güzele serseri denir mi?

Neden bu şarkılar yıllar sonra beni bu kadar etkiliyor.
Bu düşler neden bu kadar canlı,
Sen biliyor musun?
Neden cümlelerim yine dizelerde kuruluyor.
Gözün gözüme kilitli kaldı,
O bakış üzerinden henüz bir saniye geçmemiş zihnimde.

Herşey biraz yanlış gidiyordu,
Herşey biraz eksik,
Biraz bozuktu,
Herşey biraz perdenin arkasında,
Kaybolmadan yaşanıyordu aşklar,
Varolunamiyordu resimlerde,

Geç kalmaktan hiç bu kadar korkmamistim.
Ben değil,
geç kalan da yetişilecek olan da ben değilim.
Ömrümde böyle acı hissetmedim.
Benim tenim değil,
benim canım canlarım da değil.