Hüzün çökmüş çile yıpratmış seni
Gördüm ki aksetmiş yıl yanağına
Yar dedim hoşlandım çok haz duydum ben
Buse gönderiyom al yanağına
Yar isen gerçekten hoş derdi bölmek
Küçük gönüllere daim aydınlık
Yarını öğreten öğretmenlerdir
Temiz yüreklere umutla sevgi
Yerini öğreten öğretmenlerdir
O öğretir okumayla yazmayı
Ciğerler dağlayan ömürler söken
Zalim olan gurbet hepimizde var
Kusuru örtmekle sevmek var iken
Düşmanlık kıskançlık yapımızda var
Geçenlere yanar göz yaşdır seli
Kayıp ettim gönül kuşum ararım
Sora sora kırdan her yana geldim
Kurtulamam dertten sensiz yok çarem
Dilin şifa birden yar cana geldim
Cihanı güzelce donatan Mevlâm
Dediler ki kara gözlüm yollara
Ağlayarak bakıyormuş işe bak
Hasret yaşadığı günleri ipe
Bağlayarak çekiyormuş işe bak
Umutla yarını gönül şahında
Sabredip nefsi sürüyen insan mutlu sayılır
Mevla aşkıyla eriyen insan mutlu sayılır
Yaradana kulluk için yeryüzünde vakarla
Tevazu ile yürüyen insan mutlu sayılır
Kimler nice emek verdi görün zaman neyledi
Benliğin kaybolmuş selamı kestin
Hayatından memnun gibisin her hal
Sözcün mazi siler cana var kastin
Heyetinden memnun gibisin her hal
Ağlar yardan yara alanlar gülmez
Çalışırken onun lamı kazandın
Hangi yüzle alıyorsun be hırsız
Ocaklar söndürme söner ocağın
Bize hüzün salıyorsun be hırsız
Haram kaybettirir şerefi şanı
Dost dediğim kimi zaman gizlice
Yaralar canımı acıtır benim
Eline düşersem sözle ciğerim
Paralar canımı acıtır benim
Üzülürüm biri düşünce derde
Bir gün gelir dost olanlar yüzünü
Döner ise küsmem canı sağ olsun
Görünce yüz assa kesse sözünü
Selamımı kesmem canı sağ olsun
Zindan eyleseler her dağdan günü
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!