Hasretin feryadı Şiiri - My Poem Halil Köse

Ömür dediğin ne ki..!
Bir söz.. Bir veda..Alya'mı
Alışamadığın elvada mı..?

Aşk'tın, canım da hayattın
İnandırdın, alıştırdın
yokluğunla en acı şiiri yazdırdın..

Kimse duymadı yüreğime vuran dalgaları
Ordan oraya savuran fırtanaları
Taşlara, ovalara anlattım kalbimdeki yangını
Yıldızlara, suya, toprağa söylettim ağıtını..

Sinemden bir fırtına koptu gökyüzüne..
Söz tutmadı yüreğim, dağıldı her yöne..
Bin parça oldum, yetmedi savruldum
Kaçtım sandım, kendi içimden kovuldum
Derin bir maviliğe boyandı stare'm,
Geceye sığmadı sessiz feryadım..
Her nefeste biraz daha yaralandım..
içimde soldu baharım

Nasıl bir figan, içimden kopan,
Kayalalara çarpan, taşları parçalayan.
Gölgem bile ürktü, içimde ki çığlıktan

Gözyaşım süzüldü,
Kadre çağladı, aktı gitti sevda nehrine
Dokundu yine yüreğimin en derin yerine..
Hasretin ok gibi saplandı yürek teline
Dağlar aldı feryadımı,
taştan taşa vurdu,
sustu yine sözler bende
Umut aradım, deli divane her yerde
Rüzgâr okudu şiirlerimi, sen vardın her dizede..

Seher yeli söyler sevdamı,
tenimde soğuk titremeler
Kalbim bir harabe, içinde sadece seni gizler
Bir bahar düşlerim, solmamış olsun güller
Bir seni düşlerim, hasrerinle geçti gitti günler..
Geçti gitti günler..