Mahalleli işte Şiiri - İlker Özlük

Sabahın sarhoşluğuna denk geldi, kimisi uyanık, kimisi hep dinlerdi… hepsi arkadaşımdı aslında, hepsinin rakısı sandığın üzerindeydi. Ne güzel kesmiş peyniri bizim bakkal efendi! ...ip gibi, kendi ipiyle. Aynı ipte üç yıldız, denizin parlak serinliğinde. Hepsi arkadaşımdı mahallenin çocuğu… kimisi gözünü kaçırırdı konuşurken, kimisi konunun içinde dinlerdi kendiliğinden, kiminin de sevdalısı vardı mahalleden, hep bir mahalleydi aslında içimizden geçen. En ince şiiri severdi bizimkisi, sazın en ince telinden geçerdi okurken, içinde mahallenin en güzel kızı gezerdi, arada birde kendi gezerdi, neden gezdiğini kimseler bilmezdi, biz ona bekçi misin? Derdik. Ama o yinede durmaz gezerdi, biz ne zaman of çeksek, o hemen başka bir şiir seçerdi, içinde Feraye hepimizin gönlünden geçerdi, ne mahalleliydi, nede bey kızı biz sadece onu içimize çekerdik. Bizim mahalle böyle girerdi işte sabahın geç saatlerine. Aramızda birde göçüp gidenler vardı, helva almaya diye çıkarlardı yola, kendileri hiç gelmezdi ama helvaları gayet güzeldi. Arada birde, seher nine gezerdi sokaklarda, elinde gümüş bakır taşırdı hep, içinde bulgur, biraz umut ve göz yaşı olurdu sıcak sıcak, ne meze olurdu bize, nede düşünmeden geçerdik mevzuatı, hazır yanımızdayken deniz, öylece yelkenlerdik dertlerimizi, belki ufku açılır diye. Açılırda bizde saçılırız diye… mahalleli erken inerdi düşünceye, erkenden sandıklar dizilirdi bir köşeye, bakkal İsmail, kasap recep, birde kitapçı Ruşen yakarlardı geceyi, bizim bağrımız gibi açılırdı tül perdeler, hepsi gelinlik, hepsi gerçekten severdiler. Birde bizim reisler, balığı ilk icat edenler, hep komik şeyler söylerler, ama sadece kediler gülerdi. Biz ne zaman gülsek bizim
Sandıkta balık biterdi. Bir efkar türküsü söylerdi içimizden birisi, bütün mahalle dinlerdi. Bizim mahalle, düşüncelere hep geç inerdi … kiminin yalanı yatsıya, kiminin ki sabaha kadar sürerdi, kimide yaşadığı hayatı yalan diye söylerdi, ışıklar bile fakirdi, bir yanar birde sönerdi, işte böyle bir mahalle tıpkı deniz kıyısında fener gibi. Bizim mahalle erken inerdi düşüncelere, inerdi yedi cihanın masum türküsü yüreklere, dışarıda, umut, kimse okuyamazdı mektuplarını, başlardı gece devriyesi bekçi Mehmet’in, bir düdük yatıyorduk, bir düdük kalkmıştık zaten, işe kaldırıyordu mahalleliyi, çalışmak sevda gibidir. Diyordu, bir tek sevdası da buydu aslında, çocukların topunu keserdi bazen, sonra dayanamaz birde maaşını keserdi acımadan, içinde sevgi, aslında o da bizim mahalleden. Böyle bir mahalle işte bizimkisi, kusura bakmayın sabahın sarhoşluğuna denk geldi, kimisi uyanık, kimisi hep dinlerdi. Hepside arkadaşımdı, sandıkta rakı da biterdi, mahallede gecede, yarım hayalli düşerdi boyunlarımız, sevgiler umutların içinde öylece giderdi. Bizim mahalle yarına erken girerdi…
19-05-2004 (başka bir mahalleden) …