Mağana Şiiri - Veysel Şimşek

Yaşayamaz insan bu dünya darsa,
Anlamaz dinlemez zalimler körse,
Düşünmez kimseyi hep bana derse,
Kudurmuş köpeğe sorun mağana.

Kader ile kısmet gelirmiş haktan,
Padişah diz çöker inermiş tahttan,
Ölüm bir eceldir demeki yoktan,
Ansızın ağrıyan karın mağana.

Şirin ile Ferhat dağları deldi,
Ferhat ile Şirin sonuçta kuldu,
Yazıldı tarihe silinmez oldu,,
Ferhat Alimdi Şirin mağana.

Geldi geçti Aslı ile Keremler,
Aşkı kara sevda bitmez dramlar,
Geçer devri zaman ilginç durumlar,
Biter sanma bitmez yarın mağana.

Kadın,erkek birbirine bağımlı,
Geçim telaş yuvasına eğimli,
İlginç hayat felsefesi düğümlü,
Haktan böyle aşka carın mağana.

Nesilleri üretirsin yarına,
Karışırsın çoluk,çocuk toruna,
İyiler katlanır türlü soruna,
Ehli olmayana sorun mağana.

Veysel kendi hali ile yetinen,
Varsa övünen yatı,ile katınan,
Kim uğraşır adam olmaz itinen,
Adam olmazlarda sorun mağana.