Madımak Feryadı Şiiri - Tevfik Tükenmez

Kaderde,kıvançta tasada birlik.
Yüceltirdi ülkemizi.
Asırlar boyunca aynı kaderi paylaştık.
Bayramlarımızda gülüp,Kerbelada ağlamıştık.
Yasımız andımız inancımız bir di
Düşlerimiz hayallerimiz bir.
Bizi birleştiren maya Horasan kaynaklıydı.
Gördük ki kaybetmişiz.
İnancımızı hoşgörümüzü saygımızı.
içlerimizi bizden olmayan duygular kaplamış.
Kin-garez,haset ve nefret.
sanki birbirimizin boğazına sarılmışız.
İthal fikirlerle kaplanmışız
İnsan insana kıyar mı? ? ? ? ?
Hele onu yakar mı? ? ? ?
Karşısına geçip te kahkahalar atarmı? ? ? ?
Yazık insanlığımıza! !
Yazık!
Tazık!
Utanıyorum, insanlığımdan kahroluyorum,
İliklerimde kemiklerimde acılar duyuyorum.
Toplu katliamlar Madımakta,Maraşta Başbağlarda,Bigölde ya da mardin bilge köyünde olmuş ne çıkar..
katledilenler Allahın yeryüzündeki halifesi.
Meleklerin önünde secde ettikleri.
Ancak kıymeti anlaşılamayan.
Kim adına ne adına olursa olsun
Özür diliyorum yakılan vurulan aydınlardan.
Utanıyorum insanlışımdan.
Şüphe ediyorum müslümanlığımdan.
Kendimi yargılıyorum durmadan.
Benim de payım var mı bu vahşi davranışlardan.
Eğitimci oluşumdab utanıyorum
yeniden dönüyorum başa.
Kendimi en cahil,bilgisiz sayaraktan
Tüm Alevi bektaşilerden.
Dünya barış elçileri kardeşlerimden utanıyorum
Yine eşsiz hpşgörülü
dünya görüşlerine sığınaraktan.