Ömrü kömür ocağında yananlar sorarlar

Dediler güzel uyudum anam
Ama ne yar koynunda ne sen koynunda ne
Ufacık gül bebem ne yiğit efem
Yanımda benim gibi üç yüz devrem
Yar diye bağrına basan kömür oyuğunda

Dediler öldün anam inansam nasıl dayansam
Yavrum günahın alam çık gel
El ulaşır bekle az dayan zaman bize düşman
Dur be kömür karası yelkovan bir aman!
Dayan yavrum dayan az daha dayan.

Dayan efendim dayan
Dayan yiğidim dayan
Dayan helalim dayan
Dayan adam babam

Yaşım kim bakmış ama güzel ölmek karmış
Anam nasıl dayanam canı candan sayan mı olmuş
Canımı kıymetten bilip tedbir mi almış
Nefesi veren değil sahibim ağam mı olmuş
Fıtrat gelir fıtrat gider bu da geçer
Helalim yavrum emanettir aman iyi bak

Ben dayanamadım affet sen hakkımı sor
Her zalim ihmalini inkar ediyor
İnkarı kabulu neylim öldükten sonra

De ki zalime sadece mezar üstü kapanır
Hesap vermeden defter kapanmaz
Sorgu günü çattı mı desin neylermiş
Hem yetim hem ana hem bacı gardaş
Ocaksız bırakılır mı reva eder miymiş

Ömürü kömür ocağında yananlar sorarlar
Öte yana gittiği vakit bilmem ne dermiş