Madenciler 2 Şiiri - Serhat Fidan

Kömürde kaybolan çocuk
Biz kaybolan ülkemin yedim çocuklarıyız
Ne sevenimiz
Ne de kimsemiz
Ne de soranımız
Yeter ki uzak dursun diyenlerimiz vardır .

Biz ülkemin yetim çocuklarıyız
Kimsemiz yoktur bizim
Bir annemiz
Birde geçmişte kalmış babamız
O da bizim gibi
Issız bir yerde
Karaların en karası olan kömür karasında can vermişti..
Sonumuz bu işte ….

İster kader
İster ihmal
İsterseniz de milyonlarca neden bulun
Ben yaşamadıkça
Önemi mi kalır bir şeyin…

Yerin altında
Bilmem kaçıncı yüz yıldan kalma bir oda da kimsesizim şuan
Hoşçakalın hayallerim
Hoşçakalın insanlık
Unutulmuşluğa çare bulamayanlar
siz Hoşçakalın Hoş kalabilecekseniz öyle kalın ….
Serhat