Maden varminon Şiiri - Okan Kurdoğlu

Gözlerimiz yağmura benziyordu
Toprak başakla dans ederken
Öyle zamana akiyordu ki kavgamız
Taa ki puşt un eline geçerken baltalar
Ormanlar katliama hazırlandı
Gitti Ağaçlar
Ardında sel kaldı
İslah dediler
Ne su kaldı
Ne suların türküsü
Ne çocukluğundan kalan kelebek anısı
Dereleri beton duvarlara mahkum ettiler
Vaminon
Balıklar yuvalarını hasrete bırakıp gittiler
Vaminon
Taş ocakları
Madenler
Hes ler
Denizin içinde kafesler
Tozlu
Radyasyonlu
Kanserli
Asitli
Zehirli
Nefesler kaldı
Vaminon
Denizler doldu taşla
Sahiller bin yıldır varken
Yok oldu gitti akılsız başla
Şimdi ses ver
Vaminon
Sonra geç kalacaksın
Toprağını arayacaksın telaşla
Bir yumruk olup
Madene hayır
Vaminon derken
Binlerce Karkalamtağu havalanir hikayesine
Balyoz gibi ineceksin
Ve An geldi binlerce anneden doğacaksın yeniden
Akacak Dereler aşka şiir söyleyerek
Ormanlar büyüyecek
An geldi rüzgarla sevişen yapraklar fısıldayacak türküsünü
Anaların tırnaklarında filizlenecek mısır koçanları
An geldi güvercinlerin gözlerine çizdiğim cennet
Gelip konacak açtığında avuçlarını umuda
Haydi hep beraber
VALMİNON DERKEN