Maden Ocağı Şiiri - Mustafa Çetinkaya

Maden ocağı denince gözlerimin önüne
" Bir avuç kömür için bir ömür verenler." gelir
Soma gelir, Ermenek gelir, Amasra gelir
" Evimin direği kırıldı, dam başıma göçer oldu." diyenler gelir.

Maden ocağı denince gözlerimin önüne
İhmalin, tedbirsizliğn, umarsamazlığın kurbanı
Üç yüz bir madencinin acı dramı gelir.
Faciadır, katliamdır, cinayettir
Unutulacak gibi değil
Hep yakar, yıkar, gider yüreğimizi
Acıların en acısı
Yerin dibinde karanlığımızı aydınlatırken yok oluşları gelir.
Hunharca, acımasızca, gaddarca
Madenci yakınına atılan
Ölüm gibi ölüm gibi, o unutulmaz tekme gelir.

Maden ocağı denince gözlerimin önüne
Yırtık ayakkabılarıyla yanyana
Bir hizada, sıraya dizilmiş
Bir umut
Ocaktan haber bekleyen analar, babalar gelir.

Madenci denince gözlerimin önüne
Göçükten yeni çıkarılmış madencinin ambulansda
" Çizmelerimi çıkarayım mı? Sedye kirlenmesin." duyarlılığıyla,
Tertemiz yüreğinde ki memleket bakışı gelir.

Ne zaman madenci,
Ne zaman maden ocağı haberi duysam
Cem Karaca'nın o tok, o gür sesi
Ortalığı yıkarcasına,
Duymayanlara duyururcasına,
Yırtınırcasına yırtınırcasına,
Madenci gerçeğini kafalarımıza sokan
Maden Ocağının Dibinde şarkısı
Dilime, yüreğime, kalemime saplanır gelir.

" Maden ocağının dibinde
Maden ocağının dibinde
Hava yok, ışık yok
Besin yok, karın yok.

Maden ocağının dibinde
Maden ocağının dibinde
Bir sen varsın, bir sen varsın
Bir sen varsın direnen.

Maden ocağının dibinde
Maden ocağının dibinde
Allah bile yok, Allah bile yok.

Maden ocağının dibinde
Ayırdılar seni dünyadan
Aldılar elinden ışığını, havanı, besinini
Sevdiğin kadını, taptığın oğlunu aldılar elinden
Ayırdılar seni dünyadan. "