Maden Ocağı Şiiri - Hasan Hüseyin Yılmaz

Gözlerim ışığa hasrettir benim
Burası toprağın kara kucağı
İslidir simsiyah ellerim tenim
Bahtımın karası maden ocağı.

Yıllardır güneşin yüzünü görmem
Aydınlık günlerin lûtfuna ermem
Gönlümce hayatın keyfini sürmem
Ömrümün kirası maden ocağı.

Yerlerin altında ekmek ararım
Alnımın teriyle yeri yararım
Burda hicranımı kendim sararım
Bir gönül yarası maden ocağı.

Tünelden geçitten götürür beni
Ölümle sınıra getirir beni
İnsafı yok yakar bitirir beni
Kaderin çırası maden ocağı

Böyle alın teri döker fukara
Ucu bucağı yok dibi kapkara
Mehtapsız geceler gibi kapkara
İşte tam burası maden ocağı.

2002

Hasan Hüseyin YILMAZ