Maden Avcıları Şiiri - Muhammet Üresin

Yanıbaşımda olamasan bile içimde kaldırdığım hemen her taşın altındasın
Azıcık gülümser gibi olsa yüzüm bir de bakmışım ki tam da o an sen aklımdasın
Fark etmeden geçip gitti belki o maden avcıları ama yüzde yüz saf altındasın
El ayak çekiliverdimi şöyle bir ortalıktan efkar efkar bütün akşamımdasın

Susuzluğum öyle büyük ki sana bir ömür içsem seni dinmez yine bendeki yangın

Evimi ocağımı sarar elimi ayağımı bağlar yakar kavurur beni aşkın
Leylalar Aslılar şaşar deryalar dünyalar kadar sevilir mi böylesine bir kadın
İçimin buzları erir ömrümün yazları gelir değiverse tenime dudakların
Nerde cennet bilirim ben orda ölebilirim düşüversem içine avuçlarının