Mademse Külhandan Şiiri - Seyfi Karaca

Giden gitti külhandan
Varan vardi külhanlara, elde avucta kalan sonbahar mühletine diyar olan bir ömürlük siladan
Dörtte birine ceyrek kalasiyasi mademse sonbaharmis..
Kimi yerde azgin irmaklarin kovaladigi caglayan deresi
Kimi yerde eski bir yol
Kimi yerde yorgun argin yellere pervane degirmen
Sehimlerini dagitmaya toz duman olmus bir bahcesi gül kurutan hazan lehcesi
Öte civari puslu dag sisli liman
Bir yöresine kar düsmüs
Öbür yakasi yarinki gelecek günaydinlara cemre cemre ilkbahar
Dami catisi güzbozan cörtenler altinda yer ve gök yüzü sevip sevilmeye harman
Dolambacin kör dügümlerinden derme catmaliklaraina bazan batarsin
Bazan gidersin, bazan seren serpe toprak dersin bazi ..
Mademse külhandansin, dermanda dert bulursun
Dertten derman bazan,
Eskiye dönen cigliklarinla yol cataginda deli düsler ugrunda
Mademse külhandasin, dünyanin yuvasini yapmaktaki
Culha kusudur belkisi acik pencerelerden, sana sazliktaki rüzgarli esintileri getiren
Nehir nehir caglayip cinlayarak
Kekik koklar, keklik de güdermissin
Karanliga karsi hünerini sihrini ve gücünü yitirmekte olan islimli ciralar temsiliyle
Hanceresi bulanik bir sarki gibi türkülerden sana dokunup
Bir bana ve ekimlere kadar ulasip bulasan
Hasret yangini yarenliklerde, bizi bizden sonralarin
Esamesi okunmus kül rengi zaman zuhurlarina karisip kaybolan

Ekim / 24