Mabette Ölüm Şiiri - Mustafa Böcu

Ben hastalansam
Fazla bekletmez vuslatı
Bir kuş gibi uçar
Ruhum bedenimden
Yalnızda gökyüzünde mehtabı
Görür gibi son bir ışık görürsünüz
Gözlerimde
Üşüyen bedenimin soğukluğu vardır
Bazılarınızın bakışlarında

Kiminiz yaşlı gözlerinizle
Bir damla yaş düşürürsünüz bembeyaz kefenime
Fecre doğru yaş bir toprağa gömersiniz
beni ahşap bir tahtadan indirip
Geçen yolumda yalnızca bir kaç dostum ağlar
Yanlızca varoldugum bir avuç toprak anlar
Ve bedenimle karnını doyuran karıncalar
Onlar bile vakti gelir ayrılırlar
Yalnizligimla geldiğim yapayalnız dünyamdan...