Mabetler Şiiri - Işbara Han

Yüreğim, yanıyor bir şekilde
Nefesimi kesiyor puslu duman
Yanıyor bedenim bir kor olup
Çıkıyor feryadı figanim göklere

Bir umut diliyor küçük kalbim
İnancın en doruk olan yerinde
Artık erecek mi ruhum huzura
Hain Bir kurşunla yada kazara

Toprak ne ki semalar bedenine dar
Senin uğruna ruh ne mabetleri yapar
Tapınmak için o mahşerde uğruna
Beklerim yalnızlığa sürgün bedenimle

Yıldızlara döner suretin günlerce
Bir ses, nefes yalnılığım yıllarca
Biter mi bu bekleyişim asirlarda

Seninleyken değiyor girdiğim her günaha
Yakıyor tenin bedenimi her dokunuşunla
Cehennem ne ki senin dudaklarinin yanında

Boğuluyor bedenim bir gün batımı okyanusun sessizliğinde...