Maaşa Fırça Şiiri - Tayyibe Atay

aylardan Ağustos, aylardan Ağustos’un ilk günü!.hani sıradan bir gün diyeceğim ama, değil!.çünkü; devlet babanın bana layık gördüğü zamlı üç aylık maaşımı alacağım bankadan!.sabahın erken saatinde dikildim bankanın önüne!.yalnız değilim ama, başkaları da var. demek ki onlar da emekli benim gibi!.anlaşılan hiç uyumamışız, zamlı maaşımızı alacağız diye bu gece!.sabahı bekleyip, yollanmışız bankaya!.

neyse, banka kapısı açıldı, sırayla işlem fişi almaya başladık, makineden!..yahu ne akıllı makineler var bu memlekette!.insan aklı
ile dalga geçiyorlar billahi!.makinenin ağzına sokuyorsun bankamatiğini, tık diye düşüyor sıra fişin!..😀öyle kafa kağıdındaki numaranı falan yazmak yok yani!.e yani, yaşlı insanlarız biz, numaramızı ezberleyememiş olabiliriz de mi!.işte bu makine sayesinde, biraz daha aptal yerine konulmuş olarak, elimize aldığımız sıra fişi ile banka içindeki oturma yerlerinde oturup, bekliyoruz sıramızı...

beklemek kadar can sıkıcı bir şey yok!.derken, dan dan sesi ile birlikte numaran düşüyor ekrana!.kalkıp gidiyorsun, seni çağıran vezneci banka memurunun yanına...

ben de gittim, 1 numaralı vezneye, oturdum sandalyeye...uzattım elimdeki sıra fişini ve kafa kağıdımı, maaşımı alacağım dedim. kızcağız baktı önündeki PC ekranına “şu kadar maaşınız, ne kadarını alacaksınız” dedi; hepsini dedim!.başka bir şey daha dedim ama:

“maaşım imamlarınki kadar olmamış, ben artık imam olmaya karar verdim” dedim!.

kızcağız anladı ne demek istediğimi ki; gülmeye başladı.

ben mi; ben işin başka tarafında!.

t.a